Maria-Loisa Jourdan nasquèt en 1933 dins l’ostal dels curats del mas de Nòvacelas. Un pauc avant la guèrra, un desenat de mainatges anavan a l’escòla del vilatge que ressonava dels sons de jòcs coma la petanca. Aquò durèt fins a la tampadura de l’escòla en 1948.
Dins la sua enfança, Maria-Loisa se sovèn de las activitats de l’epòca: la pesca e la garda dels tropèls de cabras e de fèdas. Davant la creacion dels barratges sus la ribièra Vis, d’unes estatjants, coma lo fraire de Maria-Loisa, podiaván viure de la pesca a la trocha e a l’escaravissa.
Bona escolana, Maria-Loisa aguèt lo certificat e dintrèt coma pensionària al collègi de Lodèva. A comptar d’aquel periòde, anava al mas sonque per las vacanças…
Lo torisme arribèt dins las annadas 60 : segon Maria-Loisa los primièrs toristas agachavan los estatjants coma de bestias curiosas ! 50 ans aprèp, la situacion a plan cambiat : es lo torisme qu’es vengut la principala activitat económica del circ e dels vilatges alentorn. Pasmens, lo torisme se canalisa naturalament e mantuns endreits permètan d’aprofitar de supèrbas vistas sus lo circ cavat per las gorgas de Vis.
Ara lo circ de Nòvacelas es protegit per l’estatut « grand siti » que s’esforça de conciliar aparament de l’environa e desvelópament toristic. Los tropels de cabras del mas subrevivon sonque dins la memòria de Maria-Loisa…
Aymeric Jonard
