L’Occitan dins la partida.

Auriái pogut vos parlar de fotbòl mas me sembla que seriá un pauc redusir l’afar.

Cal ben plan dire qu’Occitània a son equipa de fotbòl, mas que n’i a encara que son pas al fial e qu’es plan daumatjós !

Daumatge pel fot estant que la còla occitana n’es ara a un plan bon nivèl, amb un jòc plan desvelopat…Daumatge tanben per l’occitan per çò qu’aquesta còla -e los que s’en ocupan- fan plan caminar las causas, tanplan coma los que n’es lo lor mestièr.

Per vos donar l’enveja de los melhor conéisser e far conéisser, passèri una bona part de la jornada de dimarç passat amb elses.

4 oras, al terren del TOAC a Tolosa, los jogaires occitans son ja aquí. Los de l’Isla de Man tanben, dempuèi la vèlha. Una bereta rotja sul cap, Daidièr Amiel l’entraïnaire saluda tot lo monde e commença de lor parlar. Dintram dins una sala…

Me cal vos dire que sèm lo 30 de decembre e que me pensi que tot jogaire que se respècta es normalament al repaus, a festejar en familha, sens tròp pensar als quilòs que podriá prene… E ben, pels occitans, va caler esperar ! Non solament i a una partida, mas de dabans, una « causerie » coma disiá l’autre, mas non pas per parlar fotbòl mas puslèu occitan !

A començar per la lenga, çò qu’es, d’ont ven…E sustot la parlar : « Me soni…veni de … ». Cada jogaire se prèsta plan al jòc, content d’èsser aquí e d’aprene de causas. Per çò que i a tanben l’istòria que tòrna montar als Romans, las valors umanas d’Occitània : « Dreitura-Leialtat-Paratge » çò dis lo Daidièr que mena lo cors. E… « Serem çò que farem » per devisa. E pas un que romèga, que se despacienta dins la sala. Cal dire que lo Daidièr es un professor ancian que sap trobar los mots, èsser fèrme quand cal e risolièr tanben. Una crana reussida que fa de la còla d’Occitània quicòm a despart de las autras còlas de las nacions pas resconegudas.

5 oras, la fin, m’en vau veire los novèls per aver lo lor sentit. Dins lo grop, n’i a 11 suls 18 que son aquí. Simon Nassiet, un Aquitan : « I a fòrça causas que coneissiái pas e que descobrissi. Es plan col ! » Angel Angulo d’Arcaishon partaja lo meteis estrambòrd : « Soi estacat al sud. Quand Daidièr me demandèt de venir, ai pas esitat. Aimariái tanben d’èsser seleccionat pel campionat d’Euròpa ».

E los ancians, n’an pas un confle d’ausir çò qu’an entendut a cada partida ? Pas Ronald Rodas qu’es de Murèth. « Me reconeissi aquí dedins. Es plan agradiu de veire çò que s’es passat. Tornar a la nòstra cultura, las raissas…Occitània es un país plan larg ».

E donc, d’Occitània tota, de totas originas tanben, la salsa es a mand de montar.

Gaireben 6 oras, dins los vestiairis, encara e totjorn de consignas, de dralhas que cal seguir. Sul terren, los Maneses (estajants de l’Isla de Man, en plena mar d’Irlanda) son dintrats a fum, decidits. Occitània fa l’esquina redonda e espèra. Los jogaires restacats al reiaume britanic se despacientan. Lo coach inglés comença de l’aver missanta. Vòl pas qu’Occitània cambiesse tròp sonses jogaires. « Los que son sortits tornaran pas dintrar » çò diguèt ! Avètz dit « amical » ?!

Ieu, aviái dit que parlariái pas tròp fotbòl mas m’en cal parlar. Per de jogaires que jògan quasi qu’un o dos còps per an amassa, que son dins de clubs d’Occitània tota, quitament d’en defòra de França (Bobo lo capitani fa de fot al Danemarc !) e que se podrián trufar d’aquela mena de partida, l’enveja es aquí, se vei d’automatismes, la pauma vira, lo jòc es plasent, i a de vam, la volontat de plan far e se sentís pas de feblesas… Abans la pausa, Dominique Gabriel puèi Florian Fitte faguèran tremolar la gabia inglesa. En segonda, Simon Delpech dich « Lo bison » fotèt très còps de còrnas. Urosament, pel « fighting spirit », los Maneses metèron un penalti. A tè ! Penalti ? Penaletat ? Se vos manca de vocabulari, l’Associacion Occitana de Fotbòl e l’IEO venon de sortir un libròt amb totes los tèrmes del fotbòl en òc.

Gaireben 8 oras del ser, la resulta : 5-1. De bona flaira abans d’anar a l’Isla de Man pel campionat d’Euròpa. E per n’ajure un pauc lo perfum, Maneses e Occitans èran amassa per la serada, istòria de partajar plan de causas.

9 oras del ser, la temperatura montèt. Los discorses passats, los Maneses cantèron los Beatles dins la lor lenga. Los Occitans respondèron ambe lo lor imne « Jan Petit » e quauquas paraulas plan personalas… ! Nicolas Desachy lo president e Daidièr Amiel l’entraïnaire recebèron de polits presents de l’isla. Los Maneses tanben : de vin de la vinha del Daidièr que se sona « Monta-Davala ». Un vin qu’apasimèt e reviscolèt los Ingleses de longa pendent lo repais.

 

9 e miècha, l’associacion avia convidat un grop folcloric « Lou Ramelet Moundi » per la serada. Pas aisit de fa passar aquela mena de tradicion dins de moments de fèstas…Pr’aquò, los Maneses manquèron pas d’aplaudir, picar de las mans e quitament de dansar ambe lo grop duscas a miècha-nuèit. Cadun se sovendrà d’aquestes moments de partatge, de l’occitan plan dins la partida.

Una bona rason per sosténer aquesta còla d’Occitanià. Cada an, lo budgèt vira a l’entorn de 20-25 000 euròs. N’en caldrà per anar sus l’Isla de Man pel primièr campionat d’Europa del 13 al 21 de junh. Òsca Occtània !

Lo Benaset