Dins aquel tresen episòdi, los calandrons de Carcassona son a aprestar nadal de dabans las vacanças. Aqueste dijòus, las doas calandretas (Ciutat e Pech Mary) èran recampadas, pas luènh de 150 mainatges… Un nadal un pauc aboriu per elses que comencèt per la tradicion dels 13 dessèrts, una istòria contada e noirida per la Mirèlha Bras. Pas de pompa a l’òli mas de que s’onchar un pauc la garganta e se rescaufar. Mentre que Miquèl Decor faguèt cantar son monde, l’Alan Roch tenguèt en alèrta los pichons ambe sas envoladas contarèlas e que la Lisa Gros venguda de Gard apasimèt un pauc los mainatges ambe biais e doçor.
En fin de matinada, al son de « Cantèm nadal », los calandrons anèran tornar bufar sus una tradicion occitana : la de la soca. L’istòria vòl que l’ainat e lo captèt de la familha devián portar la soca cap a la chimenèia. Lo temps de dire la formula : « Bota-fuòc, cacha-fuòc, calènda vèn, tot bèn vèn que nos allegre e nos faga la gracia de veire l’an que ven, e se sem pas mai que siam pas mens ». Lo fuòc deviá téner cap a cap de l’an e las cendres de Nadal èran reculhidas lendeman e votadas sus la chimenèia.
Mas aquí, lo fuòc èra dins la sala e la soca èra aqui per portar los presents. A condicion evidentament de dire coma cal la formula del cachafuòc. De mormolhs per començar ambe los pichons e de d’aprèp los crits dels bèlses a te desrevelhar una soca cussonada!
Bonas vacanças als calandrons, bonas fèstas e a l’an que ven per la seguida d’aqueste fulheton.
Lo Benaset
