N’i a benlèu que son afogats del fenestron e de l’emission « Le petit journal » sus Canal+. Me cal confessar que m’arriba d’agachar aquò de còps que i a, e de n’en rire. La caricatura es gròssa mas plan menada, met lo det ont fa mal. Sovent tanben, m’arriba de bufar. Quand van cercar de pèlses per un uòu, quand la critica se fa aisida e lo parisianisme de sortida. Aqueste diluns 3 de junh, èri pas davant mon fenestron. Per los qu’èran coma ieu, vos daissi la suspresa gaireben a 5 menutas 30 de la debuta de la vidèo. Ne farai pas tanpauc de comentaris aqui dessus. Simplament, aquela « França » de las regions en vestit folcloric, la dicha, çò que daissa entendre…Pecaire!
Per se reviscolar un pauc, e sens caricaturas, retorn sul festenal « Trad’envie » de Pavia dins Gèrs. I sèm anats pel Jornalet de la 3…Non, pas lo Petit Jornal ! I avem passat un jorn sonque, lo dijòus. Mas qu’un plaser de tornar trobar Andrieu Minvielle e Marc Perrone. Marc Perrone, lo mèstre de l’acordeon diatonic, son morre de cat e son sorire embelinaire. Bravament d’emocion amb aquela puta de malautia que lo rosiga de mai en mai, talament plan que jòga de mens en mens sus l’empont…Mas qu’una generositat dins lo son, qu’un sens de la melodia…Polida descobèrta tanben ambe sa femna Marie-Odile Chantran que tòca la vièla e canta. E lo Domenge Regef en totala libertat, descadenat a la vièla, qu’un gèni! Enfin lo gascon Minvielle e sa bateria organizada al seu biais. El que va curar lo son, que canta hèra plan lo gascon, que mena tant de causas als ritmes tradicionals…
Lo Benaset
