N’i a benlèu que la « Controvèrsia de Valladolid » lor dis quicòm. Aqui se sona la de Puègnautièr. Pas cap de Jean-Pierre Marielle, Jean-Louis Trintignant, Jean Marais…Mas si ben tant Miquèla Stenta, Alan Roch, Ives Durand e Miquèl Décor. Aqueste dimècres, èra la creacion d’aquesta òbra escricha non pas per Jean-Claude Carrière mas pels Miquels(a) : Stenta e Decor. E aqui solide, se parla pas d’indians de las Americas e de la lor umanitat corfirmada o pas, mas de dualitat teologica entre la glèisa de Roma e lo catarisme que fa flòri. Li veidretz tanben una tençon entre la Loba de Puègnautièr e Guilhem de Berguedan, mai guerrejaire que trobador.
Tot se passa al Castèl de Puègnautièr, en 1194 dins la vescomtat de Besièrs-Carcassona. Lo texte de Miquèla Stenta e Miquèl es fòrça ric, plan escrit, istoricament verificat. Cada personatge es plan noirit e cad’ actor trapa sa draia, son biais. Lo joglar (Ives Durand) es plen de bofanadas e fa lo ligam per se metre a portada del public. La trobairitz (Camille Soularue) interprèta plan d’aise tanben 3 cantas de trobairitz. De senhalar tanben de projeccions del bestiari medieval illsustradas per Pierre François e legidas per Mirelha Braç.
La pèça se joguèt dimècres al centre Na Loba de Puègnautièr, mercés a un projèct europenc tranfrontadèr entre las vilas de Puègnautièr (Occitània) e Castelló
d’Ampúries (Catalonha). L’ocasion tanben de far espelir un Centre d’Escritura Occitano-Catalan. Josep Torrent a fat una òbra en pròsa e Miquèla Stenta e Miquèl Decor una pèça teatralisada. Los dos textes seràn leu publicats dins un meteis libre.
L’equilibri e lo contengut d’aquela « Controvèrsia de Puègnautièr » -amai demorèssa encara de trabalhar- s’ameritaría de ne demorar pas aqui e de virar.
Benaset Roux
