Barcelona viu dempuèi setmanas au ritme de las manifestacions. Lo referendum dau 1er d’octòbre e las violéncias policièras an provocat una intensificacion de las mobilisacions: per una republica catalana, contra la repression, contra la desseparacion, pel dialòg… Dins una vila que capita d’evitar los desbordaments, los occitans de « Barna » son (mai que mai) au sosten de l’independentisme.
La plaça de l’universitat a Barcelona dimars 3 d’octòbre
Son venguts, totes son aqui. Dins lo cortègi que desnoncia la fòrta repression policièra lo dimars 03 d’octòbre aparèisson de bandièras vengudas d’euròpa tota. Las colors d’Escòssia, dau País Basc o Canarias, lo blanc e negre breton e l’estèla roja de Galicia sus fond blau e blanc. Mirgalhan la mar de las senyeras e esteladas, los drapèus catalans. Lo solèu es au rendètz-vos per esclairar las avengudas grandassas de Barcelona, una vila sens metro ni gaire comèrcis pendent aquela jornada de cauma generala. Benlèu en rason d’una similaritat de colors, los Occitans son gaire visibles dins la fola. Mas sus la rambla, còr toristic de la ciutat, la revindicacion per « ua republica binacionala Catalonha e Aran », inscricha a caval entre dos balcons, se pòt pas mancar.
I aguèt jamai tant d’Aranèses a Barcelona qu’a l’ora d’ara. Totes sabon que dins la Val, l’independentisme es gaire popular. Pel referendum d’auto-determinacion foguèt la part de la Generalitat ont se votèt mens: pas que 20.4% de participacion. Pasmens, ne trapam pas un aici que siague opausat a la desseparacion. « Pensi que totes los qu’an paupat la realitat, coma se viu en Catalonha, defenden un estat independent, afirma Elisa Salomon Romero. Amai Catalonha a fòrça contribuit a faire avançar la Val d’Aran. » Elisa e son marrit participèran a l’ocupacion d’un burèu de vòte lo dimenge dau vòte, e anèran a la manifestacion dau dimars. Amb eles èran de centenats de milièrs de personas. Causa totjorn impressionanta, gès de problèma de securitat o de destruccion maugrat la talha dau recampament. L’ambient es puslèu festieu. Se notèt un cèrt nombre de bandièras espanhòlas tanben, portadas per mond venguts desnonciar la violéncia maugrat lor desacòrd amb la majoritat daus autres caminaires.
"Un gouvernement qui ne laisse pas son peuple s'exprimer, ne nous représente pas" #Barcelona #Catalunya pic.twitter.com/Hr2Zjdns1d
— Marius Blénet (@MariusBlenet) October 4, 2017
Au sèr d’aquela mobilisacion de tota la Catalonha, lo rèi Felipe VI prend la paraula a la television. Es pas que lo tresen còp qu’aquò arriba dempuèi la mòrt de Franco, los precedents se debanèran pendent una tentativa de còp d’estat en 1981 e aprèp los atentatds Madrid en 2004. Tre que la cara dau monarca aparèis, Barcelona s’emplèna dau bruch de la casserolada. Aus balcons amb las padenas, sus las terrassas amb las escudèlas e de gòts o en caminant amb sas claus, cadun fai ausir son maucontentament. Es un rituau costumièr pels estatjants. Comencèt lo 20 de septembre, quora lo govern de Madrid lancèt son operacion policièra per empachar la tenguda dau referendum. Mariano Rajoy manquèt son còp. A cada recampament los Catalans aiman de lo rampelar en cridant « hem votat »! E se cridan fòrt es tanben per aluenhar la paur qu’aguèran pendent la dimenchada. Joan, dessinator, conta l’ansia qu’aviá en agachant la television amb sas bessonas de sies ans, alara que sa femna ocupava una escòla. Elisa a d’amics que foguèran trucats, « que son traumatisats, encara en estat de chòc ». Son companhon Lluís es furiós contra lo rèi, qu’a « pas dich ni un mot pels uòch cent nafrats que deguèron anar a l’espital, e que reprenguèt lo discors dau partido popular [partit del primier ministre] alara que son ròtle es de representar totes los ciutadans, los catalans tanben ».
Lo dimècres, la vila pòrta sus sas parèts cobèrtas de plancardas e bandairòlas la marca daus eveniments daus darniers jorns. Au Cercle d’Agermanament Occitano-Catalan (CAOC), dins lo barri de gràcia, lo fondator dau siti d’informacion Jornalet.com, Ferriol Macip Bonnet, donna de corses de lenga. Amb son media e sos viatge dins Occitània tota cada an, es un daus melhors ligams entre los occitans de l’estat francès e aqueles de l’estat espanhòu. « Aici i a fòrça aranèses segur, mas tanben de militants de l’òc que s’instalan regularament. Avèm format un grop, nos acampam de temps en quora. Sèm nautres qu’avèm lançat la revindicacion per la republica binacionala. En Val d’Aran i a un ligam economic amb los rics madrilènas, que vènan i faire de torisme de luxe. Caldrà ara causir entre l’argent e la libertat. »
Aquesta fin de setmana, un còp de mai las manifestacions fàn vibrar Barcelona. Dissabte de miliers de personas vestidas de blanc venguèron reclamar que los govèrns de la Generalitat e de l’estat centrau dialoguessen. Una autra manifestacion similara aviá luòc a Madrid au metèis temps. E pel dimenge s’espèra la contra-manifestacion. Aquela daus partisans de l’unitat d’Espanha.
Des milliers de personnes à #Barcelone pour demander la paix et le dialogue pic.twitter.com/d9po3p5XSO
— Gautier Delhon-Bugard (@Gautier_DB) October 7, 2017
Marius Blénet
