Las condicions de vida actuala son una contrencha, pasmens nos permeton uòi d’aver un beu present. Alara que fòrça daus rendètz-vos de l’estiu s’anulèron – Estivada, Hestiv’oc, Universitat d’Estiu de La Guepia – los organizators de l’Universitat Occitana d’Estiu de Nimes la mantenguèron en version numerica. Tot lo programa se tenguèt la setmana passada, dau 7 au 10 de julhèt, sens public mas amb de cameras per una difusion en directe sus internet. E dau còp totas las conferéncias, las taulas redondas o los pichòts concerts son ara disponibles per totes. Pel president de Marpoc (l’associacion organizatriz), Jòrdi Peladan, l’anulacion de la 44ena edicion de l’UOE èra pas acceptabla: « Dire que sèm lèsts per afrontar lo monde que nos espèra, vaqui l’escomesa [qu’avèm] decidit de téner qué que còste. » Ara vos basta d’anar sul facebook de la Marpoc (l’associacion organizatritz) o de Radio Lenga d’Òc (lo media partenari) e traparètz d’oras e d’oras de contengut per vos assabentar sus la cultura occitana, mas tanben sus l’economia de territòris occitans, sus las inovacions pedagogicas o sus lo desvolopament de l’oferta numerica en lenga d’òc.
Pel plaser, vaquí un extrach de çò que podètz anar veire e escotar. De’n primièr una taula redonda consacrada a l’escrivan Joan Bodon, a l’escasença dau centenari de sa naissença.
E puòi la conferéncia de l’istorian Felip Martel, que clavèt aquela Universitat Occitana d’Estieu.
Enfin, vos daissam lo tèxt de Jòrdi Peladan, qu’explica la tematica d’aquela edicion de l’UOE:
« Esser occitan deman »
Fin finala d’i soscar òm s’avisa que las armas per amaisar aquel marrit virús an pas res de novèl. Nosautres occitans las coneissèm plan. De temps que los reprimaires de las lengas minoritàrias las emplegan. Basta aguèsson mai de capitada contra aquela bestieta sornaruda de qualques mesadas d’atge que contra de culturas que tenon elas mai d’un milenari de temps. Per començar la distanciacion sociala a l’encòntre dels rustres qu’an lo topet de s’exprimir en public amb de mots o d’accents de son terraire conèissem. « Enebit de parlar breton e d’escupir per sòl » òc escupir dins lo plèc del coide las paraulas vergonhosas, netejar menimosament amb lo mocador e l’escampar dins la tina de las bordilhas. Doblidem pas tanpauc la masqueta de se botar suls pòts per contaminar pas a nòstre entorn amb un parlar que fa ofensa a la lenga oficiala e subretot far empacha a sa transmission. E l’aplicacion que se carga sul telefonilhet per vos avertir del vesin cargat del virús malfasent seriá pas la version modernizada del senhal, aquel objècte simbolic que los regents de la Tresena Republica fisavan, en espera de punicion, a l’escolan qu’aviá daissat escapat qualques mots de la lenga de sas gents ?
« Esser occitan deman » serà adonc lo tèma d’aquela universitat occitana d’estiu que se càmbia de forma càmbia pas de fons. Dire que sèm lèsts per afrontar lo monde que nos espèra, vaqui l’escomesa que lo monde de la Marpoc amb sos partenaris an decidit de téner qué que còste e en despièch de las contrenchas sanitàrias de l’ora d’ara. Rasseguratz-vos, vos demandam pas de vos botar en fenèstra a solelhcòlc en picar de las mans e en entonar lo Se cante o la Copa Santa mas tot simpletament d’èstre presents a l’escota e de participar tant que far se pòt amb los mejans tecnics e informatics que metrem en plaça. E de segur amb l’esperança de se tornar trapar l’an que ven dins lo mòde convivial e frairal que ne sèm costumièrs.Jòrdi PELADAN
