Una emission de 2018 del magazine occitan, sus la percepcion de la cultura d’òc dins d’autres païses.
Rodatge al castel de Corbièras, amb lo proprietari, Richard Williams.
Puòique se cal ben consolar de temps en temps, emai, sustot, quand la situacion es dramatica, los occitanistas aiman de rampelar que la cultura que defendon a un grand prestigi. Que dins lo mond entièr es coneguda, estudiada emai remirada dins d’unes aspectes. Es verai. Quitament se lo concèpte de prestigi dins lo domèni de la cultura es un pauc fòra subjècte. Los militants de la lenga d’òc son los primièrs d’o dire: es pas lo nombre de locutors o la popularitat d’una cultura que justifican son interès e la necessitat de sa subrevida. Tota lenga es un tresaur, tota lenga se deu salvar. Mas demòra aquela paradòxa collectiva, puèiqu’aimam totes parlar de la granda literatura, dels Trobadors al prèmi Nobel de Mistral, de la fin’amor e de Jaurès. Aquelas referéncias parlan al mond entièr e fan uèi encara la visibilitat de la cultura nòstra. Vos prepausam de tornar vèire una emission especiala de Viure al País que foguèt consacrada precisament a la vision de l’occitan dempuèi l’estrangièr. I farètz una visita dins una universitat de Belfast e dins un festenal de contes d’Irlanda de Nòrd, puèi un rescontre amb un musician originari de Congo. Enfin, descobrirètz Richard Williams, un Estats-Unian installat en Roergue qu’apren a parlar en òc, e qu’es lo rèirefelen dau president Theodore Roosevelt. Un program bèl, per se faire de ben pendent 26 minutas, abans de tornar au patac.
