Dau costat de Luishon, es conegut, las passejadas son polidas. Per los mai esportieus se pòt faire de vertadieras excursions de montanha, d’espeleologia o d’escalada. Per los caminaires dau dimenge e las familhas i a de sentièrs pus aisits, coma lo GR 10 que puja au lac d’Au (Oo en francès) en mens de doas oras d’un pas tranquil. Enfin, pels canhoses, l’estacion d’esqui de Luishon-Suberbanhèras es accessible en telecabina. Per totes, Pèire Albéro pòt èsser un interlocutor de tria.
Acompanhator de montanha, membre dau burèu daus guidaires de la ciutat pireneenca, es tanben un afogat de lenga d’òc qu’utilisa dins son trabalh. « Tota la toponimia aici es occitana, e la toponimia es l’istòria, la memòria dau país » afirma lo menaire, que demanda lèu qu’òm lo sòne simplament Pèire. E lo Pèire se contenta pas de la toponimia, vos balha lo nom daus diferents tipes de monts, de las bèstias o de las plantas, coma la « grasseta, una de las solas plantas carnivòras qu’existís en França, que chapa moissaus e insectes e que daissa sa pèga suls rocasses ».
La lenga el l’a pas de naissença, mas la trabalha amb l’envèja d’aqueles que cèrcan de ragantar lo temps. Se fòrça cada jorn de ne dire quaques mots a sos tres enfants, el que l’ausiguèt dins son enfança parlada pels grands e rèire-grands dau costat de Carcassona. « Soi pas gascon coma lo mond d’aici, ieu parli lengadocian. Mas per poder me melhorar me manca d’interlocutors, de gents amb quau parlar. Al entorn de Luishon, sèm pas gaire a nos interessar a l’òc. »
Lo ligam amb son Aude natala, lo Pèire lo mantenh amb la musica, una autra passion. Dempuèi quauques temps acompanha una figura dau despartament e de la cultura occitana, lo cantaire Mans de Breish. Podrètz ausir lèu sa bataria sul disc novel dau guitarista mostachut. « Foguèri intermitent de l’espectacle pendent 3 ans e balhi de cors de batariá dempuèi de decenias, reprend lo guidaire. Es en 2005 que soi arribat amb ma familha a Luishon. » Pasmens, quand l’escotam dire « nautres los pireneencs », sembla que li calguèt gaire de temps per adoptar aquela region. Es un « apassionat de montanha dempuèi totjorn », que capita d’i passar sa vida ara. Podrètz caminar amb el, en causissent un daus « mòdes de desplaçament de la montanha » : l’escalada, l’esqui o la marcha.
Marius Blénet
