Aumenatge au poète Miquèl Decòr
La semaine dernière le poète languedocien Michel Decor nous quittait. Retour sur l’œuvre de cet auteur majeur de la langue d’occitane.
Le texte ci-dessous et le reportage qui suit sont signés : Emilie Castagné
Aumenatge au poèta Miquèl Decòr
Neishut lo 3 de març de 1949 a Bisan de Minerbés en Aude, es plan jove que Miquèl Decòr comencèc la sua òbra de poèta de la lenga d’òc.
Mes abans de començar d’escriure, passèc la sua enfància entre Cesse e Pech, dins lo rèire país minervés.
La lenga occitana hascoc partida de la sua vita vitanta trè l’atge mei jove, en particular dambe lo son oncle e pairin Joan.
Lo son pair, que hasèva lo cantonièr, èra una « vertadièra enciclopedia ». Se òm ne crei los dísers de Miquèl Decòr, conseishèva tot lo vocabulari deu campestre, deu trabalh e de la vita vitanta… Çaquelà, parlava pas jamèi occitan au son hilh pr’amor « volèva pas qu’amasse tròp lo país per la bona rason que li calèva quitar aqueth país ende viure. » En efèit, i avèva pas de proprietat a Bisan de Minerbès e lo sol camin de vita pensedèr en aqueth temps èra de se hèr fonccionari… E d’aquiu Miquèl Decòr partiscoc doncas au licèu Enric IV de Besièrs. E es luonh de la sua tèrra nadala que li venguèt l’enveja o benlèu lo besonh d’escríver dins la lenga mairala. Dins lo temps deus estudis, a avut l’astre d’èster l’escolan d’Ives Rouquette e es eth que remarquèc la sensibilitat de Miquèl e que l’encoratjèc a perseguir dins aquesta dralha poetica en tot contunhar los estudis universitaris de Letras, Linguistica, Cultura e civilizacions Occitanas a l’Universtitat Paul Valéry de Montpelhièr.
En 1968, publiquèc lo son prumèr recuèlh poetic L’Estofat que mitona a las edicions 4 Vertats.
Puèi, plan viste, en 1969, se hascoc tanben paraulièr per de cantaires come Patric (« Dins lo pichòt cafè »), Claudi Martí (« Lo Bombardièr ») o encara Eric Fraj (« Cançon per l’inconegut »)…
En 1974, partiscoc au Maròc ende i trabalhar coma professor de letras. Aqueras annadas en Africa de Nòrd lo marquèc dinc a la fin de la sua vida tanplan que li inspirèc un deus son darrèrs recuèlhs « Letras de Mogador » pareishut a las edicions Tròba Vox [1] en 2017.
De 1983 dinc a 2000, estoc president deu Cercle Occitan de la Narbonesa. De 2013 dinc a 2018, estoc lo president de l’IEO d’Aude. Estoc tanben membre deu P.E.N Club International, seccion lenga occitana.
Los que coneguen la sua òbra literària parlan d’eth coma d’un poèta au «trobar clar», valent a díser qu’èra capable de formular una poesia prigonda e plan rica en tot emplegar mòts simples que cadun pòt comprénguer e s’apoderar. Los que l’an avut coma professor li reconeguen una grana qualitat de pedagòg que sabèva transméter l’amor de la lenga e deus mòts aus sons escolans.
Autor prolific mes discrèt, Miquèl Decòr nos quitèc lo 27 de mai passat. Ça’m par qu’en tot deishar lo noste monde, a retrobat los son amics e companhons Leon Còrdas, Joan-Maria Petit e tan d’autes.
[1] Las edicions Tròba Vox e IEO d’Aude an aviat una crida aus amics de Miquèl Decor e aus poètas :
« Vos prepausam, las e lo que i vòlon participar, d’escriure o de dedicar un poèma vòstre a la memòria del nòstre amic que se n’es anat. Aqueles tèxtes seràn recampats e publicats dins un recuèlh d’omenatge » (contacte : bardou.franc@wanadoo.fr).
@Vicenta
